نگرش پلیس نسبت به بزه دیدگان جرایم ( بررسی وضعیت در شهرستان تربت حیدریه )

از ظهور جرم شناسی تقریبا یک قرن می گذرد که در این مدت رشته ها و شاخه های زیادی در این زمینه شکل گرفته است. جدیدترین رشته از جرم شناسی واکنش اجتماعی که امروزه در اغلب پژوهشهای جرم شناسی مورد توجه قرار گرفته است بزه دیدشناسی یا مجنی علیه شناسی می باشد. مطالعه بزه دیدگان ابتدا در قالب یک نگرش منفی گرایانه و با تاکید به نقش و تقصیر بزه دیده در رویداد جنایی بوجود آمد اما بعدها به ویژه از اواسط دهه 1970 به بعد جنبشی در جهت حمایت از بزه دیدگان آغاز گردید که بزه دیدگان را صرف نظر از نقششان در شکل گیری پدیده جنایی مستحق حمایت و کمک های مادی، معنوی و روانی می دانست. در اغلب موارد اولین کسانی را که بزه دیدگان با آنها برخورد می نمایند مامورین نیروی انتظامی در کلانتریها، پاسگاهها، گشت ها و . . . می باشند. در ادامه نیز بزه دیدگان به دلایل مختلف و معمولا به دفعات متعدد و در فواصل زمانی مختلف به کارکنان پلیس مراجعه می نمایند این موضوع باعث شده تا نقش و جایگاه پلیس در خصوص بزه دیدگان نقش بسیار مهم و خطیری باشد. زیرا اگر از همان آغاز فرآیند جنایی مامورین پلیس با تمامی بزه دیدگان ( اعم از بزه دیدگان عام و بزه دیدگان خاص شامل کودکان، سالمندان، زنان و . . . ) تعاملی بزه دیده مدار داشته باشند گامی اساسی در جهت عدالت و احقاق حقوق آنها برداشته اند. در این پایان نامه به منظور دستیابی به نتایج دقیق تر و واقعی تر ضمن مطالعه و بررسی کتابخانه ای و اسنادی به صورت میدانی و عملی با استفاده از پرسش نامه پژوهشهای صورت گرفته است. به این صورت که در میان کارکنان پلیس و افراد بزه دیده پرسش نامه های تقسیم گردید و نتایج آن با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، اسپیرمن، کندال، آزمون t و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا نتایج بدست آمده از این آزمون ها گامی جهت آشنایی بهتر دانش پژوهان و بزه دیده شناسان با مقوله ((بزه دیده)) و ((پلیس)) باشد.